Het was alweer even geleden, maar er kan, of eigenlijk inmiddels kon, weer geschaatst worden. Dus trokken we er met z’n allen op uit, om de schaatsen onder te binden. Wat eigenlijk letterlijk nauwelijks meer gebeurt dat onderbinden. Want tegenwoordig zijn schaatsen vaak van kunststof, en zitten de ijzers vast aan diverse soorten schoenen. Maar het is allemaal begonnen met het gebruik van leer.
Wist u dat er al in de prehistorie geschaatst werd? Niet noodzakelijkerwijs voor het plezier, maar toch. Door de eeuwen heen werden de geslepen dierenbotten uit die tijd, vervangen door ijzers. Die dus met leer werden vastgebonden.
Om de houten schaats goed stevig onder de voet te houden, werd gebruik gemaakt van verschillende systemen. Het leerwerk bestond daarbij uit drie onderdelen: het teenleer, het hakleer en de leren veter, riemen of linten die het teen- en hakleer verbond. De ouderwetse Friese doorloper moet u maar denken, u weet wel wat ik bedoel.
Vervolgens kwamen de Noren op het idee met schroefjes een complete leren schoen op de schaats te bevestigen. Het voordeel hiervan was dat de gehele voet stevig vast zat. Zij ontdekten ook dat de glij-ijzers het beste vast onder de schoen bevestigd konden worden door de ‘messen’ in ronde buizen te monteren. Daarom wordt dit soort schaatsen ook “Noren” genoemd.
Maar zo belangrijk als het leer was voor de schaatsen door de eeuwen heen, inmiddels is dat eigenlijk wel afgelopen. Want de moderne noren, die geproduceerd worden vanaf ongeveer 1985, bevatten kuipschoenen van glasvezel of carbon. Niks meer schoenen van leer.
En wat leren we daarvan? Dat we dan misschien nog steeds wel kunnen zeggen dat we onze schaatsen uit het vet halen, maar dat dit in de praktijk dus eigenlijk onzin is. Want waarom zou je glasvezel of carbon in het vet zetten?
Of mis ik iets? En moeten de schaatsen nog steeds in het vet, maar dan vanwege de ijzers? Ik zou het eerlijk gezegd niet weten, want ik heb eigenlijk helemaal niets met schaatsen … sorry! Misschien weet u het?
